In het groene hart van Piemonte, Noord-Italië, schrokken lokale autoriteiten enorm: ze vonden bij toeval twee jongens (9 en 6 jaar oud) die volledig afgezonderd leefden van de buitenwereld. Denk even aan wat dat betekent in 2025, na alles wat we geleerd hebben over pandemies en isolatie – maar er zijn altijd extremen.
Ontdekking in Lauriano na de overstroming
De vondst gebeurde onverwachts, na de evacuatie in Lauriano vanwege de zware voorjaarswateroverlast. Niemand had kunnen vermoeden dat daar op een afgelegen boerderij twee kinderen zonder enige vorm van registratie of sociaal contact opgroeiden. Volgens de lokale media – ja, natuurlijk La Stampa en Corriere Torino – hebben zowel de kinderen als hun Nederlandse vader (een beeldhouwer van 54) het Nederlandse staatsburgerschap.
Zij stonden niet ingeschreven in Italië, gingen nooit naar school of een huisarts. Voor de autoriteiten bestonden Sven en Liam gewoonweg niet.
Paranoia of ouderlijke vrijheid?
Volgens berichten zijn de jongens nooit leren lezen of schrijven — ze dragen zelfs nog luiers, ondanks hun leeftijd. De vader verklaarde tegenover de politie dat dit volgens hem ‘een alternatieve vorm van opvoeden’ is, en benadrukt dat het geen mishandeling betreft. “Ze hebben computers, speelgoed, muziekinstrumenten, ski’s, en in de zomer rijden ze zelfs paard,” zo rechtvaardigde hij zijn beslissing om zijn kinderen totaal af te sluiten vanwege zijn angst voor virussen.
Hoe kon dit gebeuren, en wat kunnen we hiervan leren?
- Institutionele controle en thuisscholing: Italië (en ook Nederland) hebben procedures om leerplicht en welzijn van kinderen te waarborgen. Dit incident laat de kwetsbaarheid zien als toezicht tekortschiet.
- Psychologische gevolgen: Jarenlange isolatie – experts van het UMC Groningen waarschuwen regelmatig – beïnvloeden ontwikkeling, taalvermogen en weerbaarheid blijvend.
- Rol van de omgeving: Het blijft opmerkelijk dat buren in Lauriano nauwelijks iets merkten. De burgemeester, Mara Baccolla, gaf aan: “De vader sprak geen Italiaans en zocht nooit contact. We zagen hem amper.”
Wat doet de Italiaanse justitie?
De jongens werden acute uit huis geplaatst en ondergebracht bij een pleeggezin — voorlopig, in ieder geval tot de jeugdrechtbank in Turijn tot een eindoordeel komt. De rechter besloot dat de vader op dit moment niet zelf voor hun welzijn kan zorgen.
Wat betekent dit voor u als ouder?
- Zorg voor openheid — in Nederland waakt de GGD over het welzijn van kinderen. Controle blijft belangrijk.
- Opvoedingsvrijheid kent grenzen: isoleren uit angst (hoe begrijpelijk uw zorgen soms ook zijn) kan de ontwikkeling schaden.
- Herken signalen in uw omgeving. Zie of hoort u zelden iets van een gezin, of lijkt een kind structureel onzichtbaar? Meld het bij de wijkagent of Veilig Thuis. U voorkomt hiermee mogelijk jarenlang leed.
De discussie: thuisscholing of risico?
Deze zaak schudde Italië op. Zelfs nu het ergste van de pandemie voorbij is — COVID leeft nog, maar de samenleving draait door — herinneren dit soort verhalen eraan dat grenzen tussen veiligheid en isolement snel onduidelijk worden. Een gezonde ontwikkeling vraagt méér dan bescherming alleen.
Eerlijk gezegd, ik laat me hierdoor nog bewuster informeren door bronnen als het Nederlands Jeugdinstituut en bespreek dit soort casussen soms met kennissen. Is thuisonderwijs in extreme vorm vrijheid of verwaarlozing? Hier is, zoals zo vaak in het leven, nuance nodig.
