De impact op onderwijs en kinderen in Zuidoost-Azië
Volgens UNICEF zijn sinds het einde van november meer dan 4,1 miljoen kinderen in Zuidoost-Azië getroffen door verstoringen in hun onderwijs. Deze onderbrekingen worden vooral veroorzaakt door de frequente en hevige overstromingen die de regio teisteren en waarvan reeds honderden mensen het leven hebben gekost.
Reacties van UNICEF en de situatie in de regio
Ricardo Pires, de woordvoerder van UNICEF, uit Genève, betreurde dat in de afgelopen maanden kinderen in Indonesië, Vietnam, Thailand, de Filippijnen en Maleisië geconfronteerd werden met de verwoestende gevolgen van orkanen, overstromingen en stormen. Veel van hen verbleven in vluchtelingenkampen, moesten drinken maken uit water dat niet geschikt was voor consumptie en wekenlang afwezig zijn van school.
Specifieke gegevens per land
- In Vietnam is de onderbroken educatie vastgesteld bij drie miljoen kinderen.
- In de Filipijnen betreft het 919.000 kinderen die niet naar school kunnen gaan.
- In Indonesië zijn meer dan 180.700 studenten momenteel zonder lessen, en meer dan 2.000 onderwijscentra zijn getroffen door recente overstromingen. De autoriteiten blijven de omvang van de schade dan ook nog onderzoeken.
- In Thailand kunnen bijna 90.500 leerlingen niet naar school door de overstromingen.
- In Maleisië worden meer dan 5.000 kinderen beïnvloed sinds het begin van het moessonseizoen.
Pires benadrukte dat voor velen van deze studenten dit niet de eerste onderbreking van het schooljaar is. Zij zijn al meerdere keren geconfronteerd met water dat hun klaslokalen overstromt, wat het onderwijstraject aanzienlijk beïnvloedt.
Breder perspectief en wereldwijde effecten
Volgens UNICEF zullen in 2024 ten minste 242 miljoen studenten in 85 landen hun onderwijs verliezen door extreme klimatologische fenomenen. Pires stelt dat elk van deze leerlingen een kind is wiens leerproces werd onderbroken, wiens routine werd verstoord en wiens pad naar een betere toekomst werd geraakt.
De crisis als complex probleem
Hij onderstreept dat onderwijs slechts één facet is van deze crisis. De omvang van de situatie in de regio is ongekend en wordt gekenmerkt door een patroon van meedogenloze natuurrampen. Deze blijven dezelfde gemeenschappen treffen, waardoor gezinnen steeds minder tijd en middelen hebben om van de ene ramp te herstellen voordat de volgende zich voordoet. Hierdoor raken kinderen steeds meer losgekoppeld van de benodigde diensten en ondersteuning.
