Dit imposante dier werd sinds 1986 niet meer waargenomen — en vandaag heeft het opnieuw zijn opwachting gemaakt in het hart van de Zuid-Amerikaanse wetlands.
In de wereld van de biologie en natuurbescherming gebeurt het zelden dat een soort, die officieel als uitgestorven werd beschouwd, ineens weer opduikt in het wild.
Zulke gebeurtenissen bewijzen hoe weinig we soms weten van onze planeet — en onderstrepen waarom behoud van biodiversiteit iets is dat iedereen aangaat.
Onlangs vierde een Argentijns nationaal park een primeur: voor het eerst in de wereld werd een reuzenotterfamilie succesvol teruggeplaatst in het Gran Iberá-park in Corrientes.
een absolute doorbraak — niet alleen voor de wetenschap, maar ook voor iedereen die de natuur in Zuid-Amerika een warm hart toedraagt.
De reuzenotter is wereldwijd bedreigd; bijna veertig jaar geleden verdween hij uit Argentinië.
Dit charismatische roofdier is met zijn lengte tot 1,8 meter en gewicht van zo’n 30 kilo meteen ook de grootste ottersoort ter wereld.
“De reuzenotter is echt de baas van de wetlands,” stelt Sebastián Di Martino, hoofd natuurbehoud bij Rewilding Argentina. “Hun dieet bestaat vrijwel volledig uit vis, en daarmee houden ze het ecosysteem in balans.”
De laatste waarneming in Argentinië was in 1986 — en dat zegt alles over het belang van deze herintroductie.
Wat maakt dit dier zo bijzonder?
De reuzenotter (Pteronura brasiliensis), lokaal ook wel ‘el lobo del río’ genoemd, is een vleesetend zoogdier dat uitsluitend in Zuid-Amerika voorkomt.
Het dier is te herkennen aan zijn chocoladebruine vacht, opvallende lichtgekleurde markering op de keel én het feit dat deze otters in familieverband leven — soms met 5 tot 10 tegelijk.
De meeste tijd brengen ze door in het water. Dankzij hun lange snorharen kunnen ze vis opsporen; hun dichte vacht houdt het water buiten en beschermt tegen onderkoeling.
Hun holen worden steevast aan oevers van rivieren of meren gegraven, waar ze rusten en hun jongen grootbrengen — volgens mij, weinig zo aandoenlijks als een ottergezin in het wild.
Helaas staat de reuzenotter nog steeds op de lijst van bedreigde diersoorten. Vooral in de jaren ’50 en ’60 werd er agressief op gejaagd vanwege de vacht, waardoor ze lokaal bijna uitstierven.
Ook tegenwoordig zijn er serieuze bedreigingen: verlies van leefgebied, stroperij en infecties zoals hondenziekte blijven risico’s — en dat in een tijd dat natuurbehoud harder nodig is dan ooit.
De terugkeer van de reuzenotter in Gran Iberá Park
Het Gran Iberá-park in de provincie Corrientes is een van de grootste moerasgebieden ter wereld, met ruim 756.000 hectare aan wetlands, eindeloos riet en volop vis.
De vier herplaatste otters vormen een gezin: Nima (vrouwtje uit de dierentuin van Madrid), haar partner Coco (man uit Givskud Zoo, Denemarken), en hun twee pups — geboren in november 2024, gewoon daar in Iberá.
Gustavo Valdés, gouverneur van Corrientes, ziet het grotere plaatje: “De reuzenotter krijgt zijn plaats in het ecosysteem terug én zorgt voor meer ecotoerisme. Dat betekent nieuwe banen in de streek, en een unieke kans voor bewoners om trots te zijn op hun omgeving.
Iberá mag zich terecht een lichtend voorbeeld noemen als het gaat om soortherstel en duurzaam toerisme.”
Het vrijlaten van deze otterfamilie is pas het begin. Rewilding Argentina heeft plannen om de komende jaren nog meer van deze dieren uit te zetten, niet alleen in Iberá maar ook in andere delen van de Chaco.
Zo worden geïsoleerde populaties verbonden en keert een icoonsoort langzaam terug naar het hart van Zuid-Amerika. Hoe vaak krijg je dat mee in je eigen leven?
