De opkomst van PP en Vox en de politieke dynamiek
Volgens Gabriel Rufián, woordvoerder van ERC in het Spaanse Congres, is de komst van de politieke partijen PP en Vox naar de regering onvermijdelijk. Hij betoogt dat hun invloed zich steeds meer manifesteert, hoewel hij twijfels uit over de leiderschap van PP, met name of Alberto Núñez Feijóo daadwerkelijk aan het hoofd zal staan. Rufián noemt het bovendien positief dat de ruzies tussen junks en socialisten eindigen.
In een interview op ‘Rac1’, opgepikt door Europa Press, zegt hij dat Feijóo “het gezicht van Casado begint te krijgen”. Hiermee verwijst hij naar de vermeende conflictsituatie tussen voormalig PP-leider Pablo Casado en de president van Madrid, Isabel Díaz Ayuso. Dit conflict leidde uiteindelijk tot het vertrek van Casado.
De invloed van de politieke veranderingen op de coalities
Rufián benadrukt dat, mocht PP en Vox de regering overnemen, de beste strategie is om dit uit te stellen. Volgens hem wordt de socialistische partij niet uit de macht gezet door fascistische krachten, maar door problemen met de huisvesting. Hij ziet de scheiding tussen Junts en de PSOE als een positieve ontwikkeling, omdat hiermee volgens hem zowel de socialisten als Junts hun eigen onkruit uitwissen.
Reacties op peilingen en leiderschap
De rol van de nieuwe politieke kracht
Hij beschouwt de opkomst van Aliança Catalana (AC), zoals blijkt uit recente peilingen, als een tijdelijke griep die voorbijgaat, maar waarschuwt dat ze mogelijk een grote impact kunnen maken. Hij vergelijkt het met de opkomst van Ciudadanos, al geeft hij toe dat het moeilijk is om tegenwoordig nog een stemmer van deze partij te vinden.
De controverse rond Silvia Orriols
Over haar leiderschap uit hij de mening dat Sylvia Orriols, volgens hem, “fascistischer” is dan Ayuso, de bekende Madridse politica.
De zaak rond Begoña Gómez en onafhankelijkheid
Wat betreft het onderzoek naar Begoña Gómez, de echtgenote van de Spaanse premier, beschouwt Rufián haar detentie als bijna zeker. Hij verwerpt de rechtszaak door te stellen dat dezelfde juridische kracht die haar wil vervolgen, ook Oriol Junqueras en andere vertegenwoordigers van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging heeft gevangen genomen.
Hij voegt hieraan toe dat in Catalonië de vraag of hij zelf voorstander is van onafhankelijkheid nog steeds wordt betwijfeld, wat volgens hem de enige regio is waar deze twijfel bestaat.
