Huidige arbeidskrachten en arbeidsethos
De voorzitter van de Spaanse werkgeversorganisatie CEOE, Antonio Garamendi, wijst op een gebrek aan de “cultuur van inspanning” voor sectoren waar duizenden werknemers nodig zijn. Voorbeelden hiervan zijn de horeca, de bouw en het vervoer. Volgens hem is dit vooral een kwestie van houding, aangezien er in Spanje naar schatting drie miljoen werklozen zijn als men de werkelijke situatie in ogenschouw neemt.
Garamendi benadrukt dat het grote arbeidstekort niet alleen te maken heeft met het aantal werklozen, maar ook met de aanwezigheid van “ontzettend veel mensen die niet komen opdagen op maandag en vrijdag”. Hij stelt dat dagelijks ongeveer 1,5 miljoen mensen afwezig zijn in publieke functies. Tijdens de opening van de zakelijke top ‘Liderando en incertidumbre’, die plaatsvond in Vitoria-Gasteiz, gaf hij een analyse van de economische situatie en erkende dat de Spaanse en Baskische economie het relatief goed doen. Maar er zijn fundamentele problemen die volgens hem niet adequaat worden aangepakt.
Problemen op de arbeidsmarkt
Garamendi spreekt van een tekort aan arbeidsmigranten in sectoren met collectieve arbeidsovereenkomsten, waarbij hij aangeeft dat het ontbreekt aan voldoende personeel. Hij uit zijn ergernis over de houding van sommige delen van de samenleving die vinden dat het niet mogelijk is om “mensen van buiten te halen” die bereid zouden zijn werk te doen. Daarnaast uit hij kritiek op werkgevers die aanklampen bij de verwachting dat sommige politieke partijen zich inzetten voor een cultuur van “minder werken”.
arbeidsverzuim en werkgelegenheid
Volgens Garamendi ontbreken er in Spanje dagelijks 1.6 miljoen werkenden, meer dan de 1,4 miljoen van het voorgaande jaar. Hij wijst ook op jongeren onder de 35 jaar, die vorig jaar samen 9 miljoen dagen niet werkten, waarvan velen op vrijdag of maandag afwezig waren. Hij berekent dat de economische kost hiervan ongeveer 32 miljard euro bedraagt, waarvan 16 miljard direct voor bedrijven.
Garamendi uit kritiek op de Nederlandse vicepresident en minister van werk, Yolanda Díaz, omdat zij volgens hem door haar beleid de kosten voor arbeid—zoals ziekteverzuim door psychische problemen—extra heeft verhoogd. Hij benadrukt dat de hoge werkeloosheidscijfers niet alleen de macro-economische situatie beïnvloeden, maar ook de werkelijke economische basis ondermijnen.
Economische analyse en beleidsvoorstellen
Garamendi erkent dat de Spaanse en Baskische economie op het eerste gezicht goed presteren. Maar, volgens hem, worden de onderliggende problemen niet genoeg aangepakt. Hij uit zijn zorgen over de recente positieve berichten dat Spanje het beter zou doen dan Duitsland of Frankrijk, omdat deze landen belangrijke handelspartners zijn. Hij adviseert dat men altijd alert moet blijven voor de risico’s en niet te veel vertrouwen moet stellen in oppervlakkige vergelijkingen.
Op microniveau wijst hij erop dat consumenten moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen vanwege de hoge prijzen. Hij stelt dat een oplossing hiervoor zou kunnen liggen in het verhogen van de salarissen, maar onderstreept dat de loonkosten in Spanje sterk zijn gestegen. Hij wijst op een stijging van meer dan 65% in de socialezekerheidsbijdragen, waarvan het grootste deel door werknemers wordt gedragen. Dit vertaalt zich volgens hem in een belemmering voor loonsverhogingen bij de laagst betaalde functies.
Sociale zekerheidsbijdragen en loonkosten
Garamendi stelt dat de bijdragen aan de sociale zekerheid niet slechts als kosten moeten worden gezien, maar onderdeel zijn van het salaris. Hij pleit ervoor om het systeem voor zelfstandigen op te trekken naar dat voor werknemers, zodat zij hetzelfde worstelingsproces voor hun bruto salaris ervaren. Hiermee zou men ook meer inzicht krijgen in de werkelijke kosten van arbeidsvergoedingen.
Tot slot benadrukt hij dat het niet gaat om het verminderen van belastingbetalingen, maar om een efficiëntere verdeling waarbij het geld dat nu naar de overheid gaat, in handen van de werknemers zelf ligt. Door het systeem aan te passen, kunnen de kosten voor werkgevers en werknemers beter in balans worden gebracht.
