Algemene cijfers en context
Volgens het UNICEF-rapport wonen meer dan 600 miljoen kinderen over de hele wereld in gezinnen waar er sprake is van partnergeweld tegen hun moeders. Dit betekent dat één op de vier kinderen in dergelijke omstandigheden leeft. Deze situatie is het meest gangbaar in Oceanië, Sub-Sahara Afrika en Centraal- en Zuid-Azië.
Uitspraken van UNICEF en onderzoeksresultaten
De uitvoerend directeur van UNICEF, Catherine Russell, benadrukte dat “talloze vrouwen, jongens en meisjes in gezinnen leven waar geweld dagelijkse realiteit is.” Ze stelde dat de veiligheid en autonomie van vrouwen cruciaal zijn voor het welzijn van kinderen. Deze woorden verschenen in een verklaring van UNICEF die volgde op de recente wereldwijde schatting van geweld tegen vrouwen door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).
Voor het eerst konden de bevindingen worden uitgesplitst naar regio. Volgens de gegevens leeft meer dan de helft van de kinderen in Oceanië bij moeders die recent geweld tegen hen hebben meegemaakt. In deze regio betreft dat een meerderheid van de jongsten.
Regionale verdeling van de gegevens
In Sub-Sahara Afrika en Centraal- en Zuid-Azië ligt het percentage respectievelijk op 32 en 29 procent. In Europa en Noord-Amerika is dat percentage lager, namelijk 13 procent, wat neerkomt op ongeveer 28 miljoen kinderen. Alleen Australië en Nieuw-Zeeland hebben een veel lager percentage, met 5 procent van de jonge bevolking die getroffen is door dit probleem.
De gevolgen van geweld voor kinderen en gezinnen
UNICEF waarschuwt dat geweld niet alleen de fysieke en mentale gezondheid van vrouwen schaadt, maar ook ingrijpende gevolgen heeft voor de veiligheid, gezondheid en het leren van hun kinderen. De kinderen zijn bovendien veel meer blootgesteld aan fysiek of psychisch geweld en lopen het risico dat het geweld zich herhaalt in de volwassenheid, hetzij als slachtoffer, hetzij als dader.
Oproep tot beleidsmaatregelen en preventie
De organisatie roept overheden op om te investeren in bewezen effectieve oplossingen. Dit omvat het uitbreiden van diensten voor overlevenden en investeren in preventie. Voorbeelden hiervan zijn schoolprogramma’s die gendergelijkheid en geweldloosheid bevorderen, en het aanpakken van schadelijke sociale normen die ongelijkheid en geweld voeden.
