Steeds meer landen stappen over op duurzamere brandstoffen om onze planeet te helpen – en Australië vormt daarop geen uitzondering. alleen pakken ze het daar opvallend anders aan. Wat als we je vertellen dat de grondstof rechtstreeks van de bevolking komt – op een manier waar je waarschijnlijk nooit aan gedacht zou hebben? Lees verder en ontdek hoe de Aussies innovatief én een tikje bizar de toekomst in gaan.
Inhoudsopgave
- Het onmisbare puzzelstuk in de energietransitie
- Australië’s bijzondere idee
- Een efficiënter én duurzamer proces
- Voor elk knelpunt een oplossing
Het onmisbare puzzelstuk in de energietransitie
We weten allemaal – klimaatverandering is niet langer een abstract begrip. schonere energie is belangrijker dan ooit. In die race naar duurzaam staat “groene waterstof” steeds meer in de schijnwerpers als dé oplossing voor groene brandstoffen.
Toch heeft grootschalige productie van waterstof heel wat haken en ogen. Vooral de hoge energiekosten maken het moeilijk om te kunnen concurreren tegen juist de meer vervuilende, maar goedkopere alternatieven.
Nu lijkt er verandering op komst. Australië gooit het over een originele boeg. Ze hebben een voorstel gedaan dat niet alleen de efficiëntie van waterstofproductie herdefinieert, maar ook nog eens een verrassende grondstof benut – afval waar we normaal niets mee doen.
Australië’s bijzondere idee
De breinen achter dit plan? Dat zijn de onderzoekers van de Australian Research Council en de Universiteit van Adelaide. Zij hebben twee systemen ontwikkeld waarbij ureum – uit urine – dé bron is voor waterstofproductie.
Klinkt op het eerste gezicht wat bizar – urine als energiebron – maar die aanpak is verrassend vernieuwend. Bovendien levert het enorme energiebesparingen op én wordt afval nuttig ingezet.
Normaal gesproken wordt waterstof geproduceerd via elektrolyse: een proces dat water splitst in zuurstof en waterstof, maar daarvoor is veel stroom nodig. En dat maakt het duur én niet altijd even duurzaam. Door ureum uit urine te gebruiken, ligt de energiedrempel een stuk lager.
Natuurlijk zijn er bij de huidige systemen uitdagingen – de opbrengst aan waterstof blijft beperkt en je krijgt ongewenste reststoffen zoals nitraten en nitrieten. Toch zijn de Australische wetenschappers vastbesloten er werk van te maken. Ze laten zich niet zomaar uit het veld slaan.
Een efficiënter én duurzamer proces
Het team in Australië ontdekte dat urine van mensen een bijzonder rendabele bron vormt. De nieuwe systemen maken het mogelijk om groene waterstof voor lagere kosten te produceren dan de traditionele, ‘grijze’ waterstof uit aardgas.
Het eerste systeem werkt zonder membraan en mét een innovatieve koperkatalysator, maar daarvoor was nog steeds zuiver ureum nodig. Om dat op te lossen gingen de onderzoekers voor hun tweede systeem aan de slag met ‘groen’ ureum rechtstreeks uit menselijke urine.
Professor Yao Zheng, een van de leidende wetenschappers, benadrukt dat hoewel het onderzoek nog in de kinderschoenen staat, beide systemen 20-27% minder stroom verbruiken vergeleken met traditionele waterstoffabrieken.
Voor elk knelpunt een oplossing
Urine kan ook worden gewonnen uit stikstofrijk afvalwater. Probleem is alleen dat chloorionen uit dat proces chloor vormen – en dat tast de elektroden van het systeem flink aan.
Volgens professor Shizhang Qiao vond het team daar een antwoord op. Ze ontwikkelden een oxidatiesysteem waarbij koolstof-gebonden platina de rol van katalysator overneemt – zo blijft het systeem bestand tegen de uitdagingen van chloor en kan er tóch uit urine waterstof worden gemaakt.
En het gaat nog verder. Op basis van deze onderzoeken werken de Australiërs nu aan katalysatoren waar geen edelmetalen meer bij nodig zijn. Daarmee willen ze systemen opzetten die afvalwater en urine rechtstreeks kunnen omzetten in schone energie zonder complexe membranen.
Het resultaat? Productie van groene waterstof wordt stukken goedkoper, én de milieubelasting van afvalzuiveringsinstallaties daalt fors. Australië laat zien dat de energietransitie niet alleen vraagt om technische innovatie, maar ook om het lef om in afval een grondstof te zien – denk aan hoe FrieslandCampina ooit begon met biogas uit koeienmest.
Goed om te weten: soortgelijke lokale projecten verschijnen nu ook in Rotterdam en Amsterdam – er beweegt écht wat. Wie weet pikt een Nederlandse start-up deze Australische aanpak binnenkort op. laten we eerlijk zijn, olie: jouw beste tijd is voorbij.
