Introductie en betrokkenheid van Juan Carlos Doadrio
Op 10 december 2025 stond Juan Carlos Doadrio, voormalig vicerector van Relaties met de Institutionele Sector aan de Universidad Complutense Madrid (UCM), voor de Investigatiecommissie over de zogeheten ‘caso Koldo’ in de Spaanse senaat. Tijdens de hoorzitting gaf hij aan dat hij zich “verplicht” voelde om de leerstoel van Begoña Gómez, de echtgenote van de toenmalige premier Pedro Sánchez, op te richten. Hij verklaarde bovendien dat de juridische afdeling van de universiteit had bevestigd dat Gómez niet noodzakelijk een universitaire bachelor of master had nodig om de cursus te kunnen geven.
De rol van de regelgeving en de juridische goedkeuring
Doadrio benadrukte dat, volgens het university-reglement, de rector “uitzonderlijk” de bevoegdheid bezit om een director van een leerstoel aan te stellen die niet in dienst is van de universiteit. Hij verklaarde dat binnen het raam van de overeenkomst de rector dit recht had uitgeoefend, waarbij hij de geldende regelgeving toepaste en naleefde. De wet- en regelgeving van de universiteit stelde dat de persoon die de leerstoel leidt niet per se een diploma bezitten hoeft te hebben, zoals in het geval van Gómez.
De juridische beoordeling en de rol van de adviseurs
Gevraagd door de Canadese senatrice Maria del Mar Caballero, stelde Doadrio dat de juridische dienst bevestigde dat het ontbreken van een universitaire titel geen probleem was, aangezien de uitzondering van de rector niet vereiste dat de directeur een afgestudeerde was. De juridische adviseurs oordeelden dat de uitzondering correct was toegepast, omdat de regelgeving niet vereiste dat de leider van de leerstoel een diploma had. Goyache, de feitelijke promotor van de leerstoel, zou het initiatief hebben genomen, terwijl Doadrio zich beperkte tot het ondertekenen van de documenten die nodig waren om de cursus op te starten.
Perspectieven en motivatie van Doadrio
Over de vraag of hij zich onder druk gezet voelde, antwoordde Doadrio dat hij zich, vanwege zijn positie, “verplicht” voelde de leerstoel te beheren, maar dat hij niet onder druk werd gezet. Hij voegde eraan toe dat hij een formele verantwoordelijkheid op zich nam zonder enige dwang of intimidatie.
