Hoge sterfte onder pinguïns tijdens de rui
Onderzoekers van de Universiteit van Exeter in het Verenigd Koninkrijk, in samenwerking met een internationaal team van wetenschappers van het Department of Forestry, Fisheries and Environment in Zuid-Afrika, hebben vastgesteld dat grote aantallen Afrikaanse pinguïns mogelijk hun voedselbron tijdens de rui verloren. Deze periode, waarin de vogels hun veren verliezen en vervangen, maakt hen tijdelijk kwetsbaar doordat ze niet kunnen jagen en op land verblijven.
Volgens het gepubliceerde onderzoek in het peer-reviewed tijdschrift ‘Journal of African Ornithology’ resulteerde deze voedselonzekerheid waarschijnlijk in massale sterfte, vooral in twee belangrijke broedkolonies: Dassen en Robben eilanden. Naar schatting stierven ongeveer 95% van de pinguïns die in 2004 broedden gedurende de daaropvolgende acht jaar, door gebrek aan voedsel.
De rol van sardines in de voedselvoorziening
De studie benadrukt dat tussen 2004 en 2011 de sardijnpopulatie aan de westkust van Zuid-Afrika voortdurend onder de 25% lag van het maximale niveau. Deze afname ontstaat door veranderingen in temperatuur en zoutgehalte, die de spawningkansen voor sardines beïnvloeden. Terwijl de spawning aan de zuidkust toenam, nam die aan de westkust af, vooral door overbevissing in de vroege jaren 2000. Het gebrek aan voldoende sardines, dat dienen als primaire voedselbron voor de pinguïns, heeft geleid tot een verlies van naar schatting 62.000 broedende vogels.
De afname van sardines wordt verder veroorzaakt door verandering in de watercondities, die het spawningproces bemoeilijkt. Historisch gezien is de visserij op sardines vooral geconcentreerd geweest aan de westkust, wat heeft geleid tot verhoogde exploitatiepercentages in dat gebied. De biomassa van sardines is sinds 2004 in bijna alle jaren onder de 25% van het maximum gebleven, met uitzondering van drie jaren.
Impact op populatie en overleving
Door middel van lange-termijngegevens over populatiegegevens en markeer- en recapture-analyses, hebben de onderzoekers gekeken naar de overlevingskansen van volwassen pinguïns en hun voortplantingspatronen. Uit deze gegevens blijkt dat de overleving van de vogels nauw verbonden is met de beschikbaarheid van voedsel. In 2006 bereikte de exploitatie van sardines een piek van 80%, wat waarschijnlijk de sterfte onder de pinguïns heeft verhoogd doordat hun voedselbronnen toenamen.
De dalingen in sardijnbestanden worden niet alleen op de westkust waargenomen, maar wereldwijd. Volgens eerdere studies ligt de wereldwijde populatie van de Afrikaanse pinguïn in de afgelopen 30 jaar met bijna 80% af.
Beleidsmaatregelen en conservatie-inspanningen
Het herstel van de populatie is complex en hangt nauw samen met het klimaat en de ecologische omstandigheden die het sardinespawning beïnvloeden. Desalniettemin worden verschillende maatregelen voorgesteld en geïmplementeerd. Zo worden visserijregels toegepast die de exploitatie van sardines beperken wanneer de biomassa onder de 25% daalt, om zo meer volwassen vogels de gelegenheid te geven te paren en jongen groot te brengen. Er worden ook maatregelen genomen om de sterfte onder jonge sardines te verminderen.
Naast visserijbeheer worden directe beschermingmaatregelen genomen, zoals het plaatsen van kunstnesten, het bestrijden van natuurlijke roofdieren en het rescueren en rehabiliteren van getroffen vogels. Recentelijk is het vissen met netten in de zes belangrijkste broedkolonies verboden, wat naar verwachting de toegang tot voedsel voor de vogels tijdens kritieke periodes zal verbeteren.
De onderzoekers blijven het broedsucces, de conditie van jonge vogels, het zoekgedrag naar voedsel, de populatietrends en de overlevingskansen monitoren. Volgens Richard Sherley, een van de auteurs, wordt gehoopt dat de huidige conservatiemaatregelen de afname kunnen stoppen en dat de soort tekenen van herstel vertoont.
